Ik dacht dat de wereld verging. Zo waanzinnig werd er aan alle kanten van het huis op de ramen gebonkt. Ben net bezig om naar bed te gaan, deuren op slot doen, de lege flesjes in het krat in de kelder als ik me helemaal de pl%$!#$ schrik. Als ik de deur open doe zie ik buurman K-stapelaar staan. Alhoewel staan, er danst en springt een roodharig geval voor mijn neus, die aan me begint te trekken en me mee sleurt. Mijn protesten helpen weinig en even later sta ik in mijn pyjama in een huiskamer vol met buren. Applaus klinkt en ik moet wat drinken. Aan mijn voorstel om "een heel klein glaasje water" wordt geheel geen aandacht geschonken en even later sta ik in mijn nachtkleding "oerend hard" mee te blèren.
Een stevig halfuurtje later kruip ik in bed. Krien is klaarwakker. Heeft hele huis afgezocht naar de verdwenen pyjamaman. In de kelder gekeken, op dak, in de tuin, maar niet even twee huizen verderop door de luxaflex. Als ik in bed stap mompel ik nog iets van "oh ja, en in oktober doen we mee met de sjoelkampioenschappen en we moeten een sjoelbak kopen, weltrusten" . En val in slaap.
Je leven is als een steentje in de sjoelbak: het gaat razendsnel, je krijgt wat rake klappen te verduren en uiteindelijk kom je niet waar je moet zijn .
BeantwoordenVerwijderen