Onderweg is het stil in het peloton. Geen kletspraatjes, moppen of opmerkingen. Keer op keer onthult een blik achterom gezichten vol inspanning. Hier een daar een zweetdruppel en krampachtig om het kromme stuur gebogen handen. De zweep ligt over het peloton en deze avond gaan we knallen. De teller kruipt al kort na vertrek op van 35, 36, 37, zelfs 38 wordt er gereden.
We zijn dan wel de jongens van d'Oale Fietse, maar dat wil nog niet zeggen dat we maar een beetje aan kloten. Buurman Krattenstapelaar heeft, net als ik, goede benen. Om de beurt voeren we de groep aan en racen door het landschap. Op naar de Needse Barg, waar ik een demarrage weet te plaatsen die iedereen achter laat. Het is een test om te zien hoeveel kracht er in de benen zit en ik merk, heel veel.
Na afloop glunderen bezwete gezichten, het plezier straalt uit de ogen van de fietsvrienden. Ze hebben afgezien maar genoten. En zo hoort het. Nog een paar maal en dan is het seizoen afgelopen voor de d'OF-ers. jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten