25 jaar

Alle reden voor een feestje. Het Juridisch Persbureau Provinciestad van Margootje bestaat 25 jaar. Een kwart eeuw verslaggeving vanuit de persbankjes. Margootje en haar damesteam zag roemruchte strafzaken langskomen, maar schuwde nooit een klein verhaal.
Mijn eerste kennismaking, elf jaar geleden, verliep niet zo hartelijk als het etentje gisteravond in Laarzenpaddorp. Ik kwam binnen als opvolger van een van die vele sukkels die voor mijn toenmalige baas werkten. Waarschijnlijk heb ik ook de opmerking gemaakt dat ik nog nooit verslag had gedaan van een rechtszaak en dat ik geen idee had waar ik dat moest doen.
Ik geef haar groot gelijk. Inmiddels sta ik er ook sceptisch tegenover wanneer een nieuweling van een krant of omroep binnen komt lopen. Weer iemand die je moet uitleggen dat je moet staan als de rechters binnenkomen (alhoewel Margootje in Provinciehoofdstad regelde dat wij als pers dat niet hoeven), de telefoon op stil moet en meer van die rechtbanketiquette. Zeker als de nieuweling ook nog eens luidkeels uitroept dat hij of zij liever achter het "echte" nieuws aangaat dan de hele dag luisteren en de mond houden.
Rechtbankverslaggever is een beroep dat je moet liggen. Niet alleen moet je begrijpen wat er speelt, geduldig zijn, over voldoende zitvlees beschikken en zeker beschikken over de eigenschap om de emoties rond een rechtszaak niet mee te nemen naar huis.
Margootje heeft uiteindelijk haar excuses wel gemaakt tegenover mij. Het was niet meer nodig, maar wel lief. Margootje is een van mijn fijnste collega's. Tijdens rechtszittingen zit ik graag naast haar om. We nemen dan de zaak nog eens op onze eigen manier door. Soms erg kort door de bocht om zo de verschrikkingen die we horen te relativeren. En altijd met humor.
En oh ja, ondanks zijn intensieve ontkenningen, Ernest L. heeft het gewoon gedaan. Vinden wij. Tenslotte zijn wij de deskundigen.