reconstructie

En zo sta ik op een zaterdagmorgen tegen kwart voor elf op de stoep voor de school waar afgelopen zomer een schoonmaker vermoord werd aangetroffen. Deze ochtend heeft justitie ingeruimd voor het houden van een reconstructie. Een kwartier later dan gepland wordt de verdachte aangevoerd. Omgeven door leden van het AT wordt de Oostblokkistaanse moordverdachte naar binnen gebracht. Een stevige kerel, slechts gekleed in een dun leverkleurig T-shirtje.
De school is omgeven door politiemensen, in uniform en in burger. Afzetlinten voorkomen dat "onbevoegden" binnen het "plaats delict"gebied komen. Ik was op tijd en ben "bevoegd" om te blijven staan waar ik, samen met een collega van de TV, sta. Dan wordt de school met zwarte schermen omgeven en is het wachten geblazen. Wachten op nieuws van binnenuit.
Twee keer krijg ik koffie uit een busje van de politie en ik klets wat heen en weer met diverse agenten, heel vriendelijk allemaal. Dan verschijnt eindelijk de collega van de radio. Hij mag niet binnen de linten komen en dus loop ik naar hem toe. Even later wil ik weer terug naar mijn oude plekje. Het mag niet. Achter mijn rug zijn snel een paar nieuwe linten gespannen en onder het motto "erin=erin, eruit=eruit" kom ik er niet meer in. "Opdracht van Hogere Machten" is het excuus van de politieman in uniform.
Een pesterijtje dus. Het maakt niet uit, ik heb foto's en we zijn als omroep zeker van een aantal gesprekken met ooggetuigen en nabestaanden. Als ik vanuit de school de informatie krijg dat het nog wel een paar uur kan duren besluit ik op pad te gaan. Ik voel al uren mijn voeten niet meer en ik heb nog een stevige fietstocht voor de boeg. Ik wens mijn collega's succes en fiets huiswaarts.