smeltpop

In de tuin ligt nog een zielig hoopje sneeuwprut, overblijfsel van een trotse sneeuwpop. Fier en getooid met een prachtige muts stond hij gisteravond nog overeind. Maar de dooi viel in. Al heel snel. Merkte het gisteren tijdens het sneeuwballengevecht in de straat. Zeker tien centimeter sneeuw lag er, maar al gooidende voelde ik de sneeuw wegsmelten. Jammer, echt jammer.
Ik was, na dringende oproepen van onder andere onze Nationale Spoorwegen, niet afgereisd naar het Beschuitstadse. Want we hadden een weeralarm. Dus reden er minder treinen, bussen en auto's. Vraag me alleen af of er wel echt sprake was van een weeralarm. Het staat me niet helemaal helder meer voor de geest, maar was er in november 2005, met die enorme sneeuwoverlast, ook sprake van een weeralarm?
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er sprake is van uit de hand gelopen voorzichtigheid en/of angst. Want laten we eerlijk zijn, het buitje van gisteren, zo hadden we ze vroeger ook toch gewoon? En dan stond de maatschappij toch ook niet stil? Nee, ik vermoed zelf een Nationaal Complot. Van wie? Nou, de Nationale Spoorwegen spelen vrijwel zeker een grote rol, Verkeer en Waterstaat heeft natuurlijk ook alle belang bij minder wegverkeer en niet te vergeten de EnergieReuzen. Want als iedereen braaf thuis zit, staat de verwarming hoog, de televisie aan, de kofiemachine, de computer en ga zo maar door. Ik hoor de kassa al rinkelen.