koper

Omavandeoverkant kwam een bosje bloemen brengen. En deed daar heel geheimzinnig en mysterieus over. Dus veel dacht ik er niet van. Ging ervan uit dat zij en Krien iets hadden afgesproken. Dat Krien de bloemen namens aan iemand zou geven. En dus zitten we gisteravond gezellig in het kluphuis. Lekker druk, muziek, drankje en hapje erbij. Opavandeoverkant vraagt of al goed gekeken heb in de bos bloemen. Naar het kaartje. Het kaartje? Had ik nog niet gezien.
Ik ga snel naar binnen en vind, na enig speurwerk, een kaartje. "Van harte met jullie koperen samenzijn" staat er. Oh jee! Oh jee! We zijn beiden vergeten dat we inderdaad 12,5 jaar samen zijn. Met het schaamrood op de kaken keer ik terug naar mijn plek achter de bar en deel wat balletjes gehakt uit.
Schijnbaar heb ik ooit iets op een log geschreven wat Omavandeoverkant als trouwe lezeres heel goed in haar oren heeft geknoopt. Als Krien later drijfnat geregend terugkeert van de sportschool vliegt iedereen haar om de nek. Ze snapt er helemaal niets van. Dan ziet ze het kaartje. "Een rondje voor iedereen...!".

En de wijze les? De volgende keer zal ik het niet meer vergeten. En vanaf nu keer ik elke bos bloemen binnenstebuiten op zoek naar een boodschap.